مجسمه
در عالم کودکی ام وقتی در میدان مجسمه مشهد(شهدا فعلی) به تندیس شاه بر روی اسب نگاه می کردم در همان افکار کودکی ام به این می اندیشیدم اگر اتفاقی بیفتد و روزی تمام انسانها در هر حالتی که هستند مشغول راه رفتن،نشستن،خنده،گریه،شادی و....... مثل همین مجسمه خشکشان بزند چه می شود؟
آن روزها در افکارم این رویاها می گذشت ولی انگار قسمتی از آن رویا به واقعیت پیوسته، امروز وضعیت بلاگفایی ها کمتر از مجسمه نیست!(رحمانی از وبلاگ قزل چشمه )